Kierunki działalności pedagogicznej

Przedszkolaki

Działalność szkół polonijnych wymaga dużego zaangażowania, cierpliwości oraz kreatywnego podejścia ze strony nauczyciela, ale przede wszystkim zainteresowania dziecka tematem.

Dzieci uczęszczają pięć dni w tygodniu do szkoły norweskiej i nauka dla nich w soboty jest ogromnym wyzwaniem. Dlatego zajęć nie można prowadzić tradycyjnymi metodami. Trzeba się otworzyć i wprowadzić innowację. Skupiając się przede wszystkim na rozwoju dziecka, nauczyciele polskiej szkoły wykorzystują następujące kierunki pedagogiczne: pedagogikę eksperymentalną oraz pedagogikę twórczości. Ta ostatnia w głównej mierze opiera się na metodach pracy, które są wykorzystywane podczas lekcji.

Priorytetem w naszej szkole jest stosowanie metod aktywizujących w organizacji procesu dydaktycznego. Dzięki temu uczeń poszerza swoją wiedzę, pogłębia zainteresowania, rozwija nowe pomysły, komunikuje się z innymi, uczy się dyskutować i spierać na różne tematy. Główny walor metod polega na tym, że stymulują aktywność uczniów i nauczyciela, cechują się wysoką skutecznością, a dzięki swojej różnorodności zapewniają atrakcyjność zajęć.

Przedszkolaki na zajęciach o misiach i niedźwiedziach

Metody aktywizujące pozwalają rozbudzić w uczniu zainteresowanie przedmiotem i sprawdzić jego wiedzę. Pomagają nauczycielowi doskonalić u uczniów umiejętności przydatne nie tylko podczas lekcji, ale również w życiu codziennym, np. umiejętności wyciągania wniosków, myślenia analitycznego i krytycznego łączenia zdarzeń i faktów w związki przyczynowo-skutkowe, umiejętność właściwego zachowania się w nowej sytuacji, komunikatywność, umiejętność dyskutowania.

Za stosowaniem metod aktywizujących przemawia wiele argumentów. Wykorzystywanie ich na lekcjach ułatwia pracę nauczycielowi. Pedagog, który decyduje się na pracę wybraną metodą, musi się odpowiednio przygotować:

• zapewnić sobie wcześniej materiały,
• zaaranżować miejsce nauki (odpowiednio ustawić stoliki, ławki),
• pokonać własną niepewność przed eksperymentowaniem na lekcji,
• doskonalić umiejętności metodyczno-dydaktyczne .

Nauczyciel pracujący metodami aktywizującymi w dość krótkim czasie odchodzi od swojej dotychczasowej roli nauczyciela – eksperta. Przyjmuje natomiast inne funkcje:
• doradcy będącego do dyspozycji uczniów, gdy mają kłopoty z rozwiązaniem zadania lub gdy go nie rozumieją, a także wtedy, gdy są niepewni swojej odpowiedzi,
• animatora wprowadzającego metody, objaśniającego ich znaczenie dla procesu nauczania – uczenia się, przedstawiającego cele uczenia się i przygotowującego materiał do pracy,
• obserwatora i słuchacza, który przygląda się uczniom przy pracy i dzieli się z nimi swoimi spostrzeżeniami,
• uczestnika procesu dydaktycznego, świadomego, że nie jest doskonały, ale sam uczy się przez całe życie .

Nauczyciel, który decyduje się na pracę w sposób kreatywny, odnajduje w sobie nową energię, która go inspiruje i motywuje. Jest gotów przyjmować nowe wyzwania, odkrywa nieznane mu dotąd możliwości, odczuwa dowartościowanie. Tworzenie nowych koncepcji, eksperymentowanie, twórcze dyskusje z uczniami, otwartość na innowacje wzmacniają nauczyciela, ponieważ pod wpływem jego działań zmienia się również postawa uczniów .

Uczeń pracujący metodami aktywizującymi zmienia się z biernego odbiorcy w aktywnego uczestnika planowania, organizowania oraz oceniania własnej nauki. Uczy się komunikacji, zaczyna być samodzielny, rozwija własne strategie uczenia się, podejmuje działania z własnej inicjatywy na rzecz swojej klasy i szkoły.

Jednym z przykładów stosowania omawianych metod w polskiej szkole w Moss są zajęcia w grupie przedszkolnej o misiach i niedźwiedziach, podczas których dzieci miały możliwość spróbowania miodu i czarnych jagód – przysmaków niedźwiedzi.